Nu we helemaal gewend zijn aan de slome slakkengang in de bouw, gaat alles ineens toch nog snel. We zijn al afspraken aan het maken met het verhuisbedrijf…
Eind maart kunnen we wel verhuizen. Dat roepen we rond de kerst tegen iedereen in Loro die ernaar vraagt. Het lijkt realistisch. Tenminste, als iedereen een beetje meewerkt…
Het is medio januari, maar daar lijkt het niet op in de tuin. Onze struikmalva’s kleuren nog steeds roze van alle bloemen. En de teeltbedden staan vol eetbare groenten. Wat is het geheim?
Na het broddelwerk van onze ex-aannemer had Jan niet zoveel fiducie meer in het bouwvakmanschap hier. Maar ze zijn er wel, deskundige en gedreven vakmensen.
Hardlopers zijn doodlopers. Een cliché maar voor ons heel actueel. Want helaas is onze aannemer zo’n doodlopende hardloper.
Het Spaanse bedrijfsleven kraakt onder de torenhoge energieprijzen. Chauffeurs zetten hun vrachtwagen aan de kant. En fabrieken maken geen bakstenen en dakpannen meer. Wat betekent dit voor ons bouwproject?