Gaan we nog bouwen?

Tussen de gekleurde linten is de plek voor ons huis. Maar komt dat er wel? Of blijft het gras hier onbelemmerd groeien en zal de graafmachine nooit zijn tanden in deze aarde zetten? We wachten meer dan tien maanden nu…

Kleine lettertjes

Het is 30 september 2020 als Jan ons bouwplan indient bij het Asturiaanse architectencollege. Die beoordeelt of dat voldoet aan het Spaanse bouwbesluit. Dat is stap één op weg naar een bouwvergunning.
Ben je een buitenlandse architect? Dan moet je een geldige beroepslicentie hebben. Geen probleem, die heeft Jan sinds juni 2019. Maar – en dat horen we op 1 oktober – hij moet zijn licentie elke jaar verlengen. Aiaiai, de kleine lettertjes onderaan de licentie niet gelezen.
Op 1 oktober vraagt onze advocaat – die de kanalen kent – meteen een verlenging van de beroepslicentie aan. Die komt 8 maart 2021 pas binnen. Het ministerie in Madrid doet er dus meer dan vijf maanden over om een stempel te zetten op een papier dat maar een jaar geldig is.

Stempels

Twee weken na het verlossende stempel uit Madrid, krijgt Jan weer stempels. Deze keer van het Asturiaanse architectencollege. Niet op papier, maar digitaal. Visado staat er nu groot op alle tekeningen en onderaan de honderden pagina’s tekst van de aanvraag voor de bouwvergunning. Zodra de leges betaald zijn, kan Jan deze digitaal gestempelde documenten downloaden.
Erg fijn dat het architectencollege ons plan al heeft beoordeeld terwijl ze in de Nuevos Ministerios in Madrid uit het raam zaten te turen.

Rode dakpannen

Volgende stap is de gemeente. Die controleert of we wel een huis mogen bouwen op ons landje en of Jans ontwerp passend is op onze plek. Vóór we het landje kochten, zijn we al met de maquette bij de gemeentearchitect geweest. Er zijn een paar duidelijke regels. We moeten rode dakpannen op het huis leggen, want dat hebben alle huizen hier in landelijk gebied. Verder zijn houten buitengevels uit den boze. Alleen de horreo’s mogen van hout zijn, de beroemde Asturiaanse voorraadschuren op palen, die zo typerend zijn voor het platteland van Asturias.

Geheid gedoe

Op 6 april kunnen we de aanvraag voor de bouwvergunning ‘registreren’ bij de gemeente.
Graag de digitale bestanden én ook van alles een print, laat de ambtenaar telefonisch weten.
Nou, dat moet dan maar. We brengen de tekeningen naar een lichtdrukkerij en de tekst naar de plaatselijke printerette. De kopieerdame doet er dágen over. We kunnen het boekwerk pas één dag vóór onze afspraak met de gemeente ophalen.
Maar… in het dikke boekwerk staat op geen enkele pagina het stempel van het architectencollege?! Dit kunnen we zo niet inleveren, snappen we als ingeburgerde extranjeros. Het geeft geheid gedoe als stempels en data niet in orde zijn.
De kopieerdame ziet nu pas dat de stempels ontbreken. Ze maakt nog een testprint. Maar haar professionele printer weigert het stempel af te drukken. Gelukkig kan onze huis-tuin-en-keukenprinter dat wel. Normaal heeft het apparaat altijd kuren, maar nu spuugt hij braaf een paar honderd blaadjes mét stempel uit.

Het blijft stil

Als we alle spullen hebben ingeleverd, krijgt Jan per mail een justificante. Het bewijs van de registratie van onze vergunningsaanvraag. Daarna blijft het stil.
In Nederland bemoeit de politiek zich niet met bouwvergunningen. Alleen als het om bijzondere plekken of projecten gaat. Hier in Pravia moet de Comisión de Urbanismo – zeg maar de commissie ruimtelijke ordening – haar fiat geven aan elke bouwvergunning. De gemeentearchitect had ons bij het eerste bezoek in december 2018 al gewaarschuwd.
Ík ben zo klaar, maar de politici…

Voortvarend

Nu de bouwvergunning loopt, zoeken we een aannemer. Wandelend door Pravia valt ons op hoe voortvarend aannemer Victor Medero vordert met een groot huis. Ik bel hem als eerste. Twee dagen later zit hij bij ons aan tafel. Hij vindt het interessant dat wij dingen willen die hier minder vanzelfsprekend zijn.
Graag willen we nog een aannemer laten rekenen. Maar andere bouwbedrijven zouden ons huis pas op zijn vroegst over anderhalf jaar kunnen bouwen. Ze hebben te weinig vakmensen. Daar heeft Victor Medero geen last van. Hij anticipeert al jaren op de steeds krappere arbeidsmarkt en hield zijn mensen daarom ook in de crisisjaren in dienst.

Niks ligt vast

Het is inmiddels 1 juni. Nog geen bericht van de gemeente. Ik bel zelf maar.
Volgens de gemeentearchitect komen alle vergunningsaanvragen aan bod bij de volgende commissievergadering. Maar wanneer die is? Hij heeft geen flauw idee…
Dat kan hij ook niet weten want de gemeente werkt niet met een vast vergaderschema. Zelfs de vergaderingen van de voltallige gemeenteraad liggen niet vast.
Een week later bel ik nog maar eens. Ik hoor de ambtenaar zuchten als ik haar vraag of er al een commissievergadering gepland is. Niet dus.

Bericht van de burgemeester

De burgemeester is voorzitter van de commissie die zich over de bouwvergunningen buigt. Nou is hij ook behoorlijk actief op sociale media. Via één van die media stuur ik hem een persoonlijk bericht.
Hij reageert een paar dagen later.
We bekijken morgen alle vergunningsaanvragen. Ik kijk dan hoe het staat met die van jullie.
Dan blijft het een week stil. Op zaterdagmorgen om even na 8.00 weer een bericht.
We hebben volgende week commissievergadering over alle vergunningen. Fijn weekend.
Dat is goed nieuws op de zaterdagmorgen.
Als we een week later een paar dagen op stap zijn, krijg ik weer een bericht.
We hebben net commissievergadering achter de rug. We zijn positief over jullie plannen. Je moet alleen de ‘dirección de obra’ nog presenteren.

Prijsonderhandelingen

Ondertussen voeren we gesprekken over de offerte met aannemer Victor en zijn assistent. Jan heeft voor zijn werk tientallen prijsonderhandelingen gevoerd met aannemers. In Nederland kent hij de markt door en door. Hier moet hij flink puzzelen om de begroting echt goed te doorgronden.

Goed nieuws

De aannemer vertelt in april bij het eerste gesprek dat hij pas in de herfst kan starten met ons huis. Op zijn vroegst in de loop van oktober. Tot we woensdag het laatste gesprek voeren over de offerte. Dan heeft Victor goed nieuws. We schuiven op in de wachtrij omdat een project vóór ons vertraging heeft. Nu kan hij in september al beginnen met ons huis.

We kunnen het bijna niet geloven.
Over een maand gaan we bouwen….