Hoe nu verder?

We zijn opgelucht als we onze wanpresterende aannemer aan de kant hebben gezet. Maar wat kost dit debacle ons? En hoe krijgen we de bouw weer op gang?

Verlost

We voelen ons bevrijd als we het contract met de aannemer hebben ontbonden. Verlost van machteloos afwachten of hij misschien een ministapje vooruit zou zetten. Verlost ook van elke keer de teleurstelling over een toezegging die weer een loze belofte bleek.
Maar hoe komen we nu verder?

Dat valt tegen

Eerst maar eens kijken hoe de zaken er precies voor staan. We hadden eigenlijk het idee dat we financieel niet zoveel inschieten met het bouwdebacle. Maar dat valt nog tegen als we alles op een rijtje zetten. We schatten dat er nog 180 uur aan werk is. Werk waarvoor wij wel hebben betaald, maar dat niet gedaan is. Zoals het aanhelen en dichten van gaten, spleten en rafelranden in de binnen- en buitenmuren. Toen wij de muren betaalden, vertrouwden we erop dat de metselaars die zouden afmaken vóór de stukadoor zou beginnen. Dat was ook wat onze opzichter vertelde.

Gevaarlijke leugen

Jan ontdekt ook dat de aannemer niets gedaan heeft aan de constructiefout aan de achterkant van het huis. Voorman Jairo beweerde een paar maanden geleden dat hij dat probleem had opgelost. Niet dus, constateert Jan als er weer een steiger achter het huis staat en hij kan controleren of dat klopt. Een gevaarlijke leugen. Want als deze constructiefout niet verholpen wordt en er komt met de dakpannen meer gewicht op het dak, dan kan dat verzakken. We voelen ons nu ook besodemieterd door de voorman. Hoe kun je hier nu over liegen?
De constructiefout herstellen is dus ook zo’n klus die nog gedaan moet worden.

Geen cent betaald

Na ons afscheid van aannemer Victor, leggen we zelf contact met onderaannemers en leveranciers. Zo staan er bij de bouwmaterialenhandel al vijf maanden veertien pallets met dakpannen. Nog niet betaald natuurlijk. Ook niet door ons trouwens. Gelukkig krijgen we ze van directeur Alejandro voor de oude, lagere inkoopprijs van de aannemer.
Ook heeft aannemer Victor geen cent betaald voor bijna 200 zakken met ecologisch stucmateriaal, die al meer dan twee maanden in Loro staan. Strikt genomen is het niet onze verantwoordelijkheid om deze leverancier te betalen. Maar we hebben straks nog meer nodig van dit bedrijf. Daarom betalen wij ook deze rekening.

Bedrogen

We voelen ons bedrogen als we contact leggen met de fabrikant van onze kastanjehouten deuren, ramen en schuifluiken. Waarom horen we niks van dit bedrijf, vroegen we ons al een tijd af. Nou, ook dat is een geldkwestie. De kozijnfabrikant wil pas beginnen na een aanbetaling van 35 procent van de order. Logisch, want hij werkt met dure materialen en maakt ramen en deuren die in geen enkel ander huis passen. Aannemer Victor heeft ook deze fabrikant geen cent aanbetaald. Ook niet voor de stelkozijnen, waarvoor Victor bij ons wel drieduizend euro in rekening heeft gebracht.

Bouwtij keren

Onze opzichter Miguel is nog op vakantie als we aannemer Victor de laan uitsturen. Miguel heeft lang gedacht dat de aannemer het kwakkelende bouwtij zou keren. Want de tientallen projecten die Miguel al met Victor heeft gedaan, gingen altijd zonder grote problemen en waren op tijd af. Architect Luis, met wie Miguel samen een bureau runt, heeft een paar jaar geleden zijn eigen huis nog door Victor laten bouwen en is daar heel tevreden over, vertelt hij ons. Maar Victor is nu blijkbaar kopje ondergegaan in zijn financiële malaise.

Touwtjes uit handen

Maar hoe gaan we nu verder? Nieuwe aannemer zoeken?
Hmm, lastig. Het is hier niet anders dan in Nederland: aannemers komen om in het werk. Dat wordt dus achter in de rij aansluiten en misschien een jaar of langer wachten tot we verder kunnen met de bouw. Het is trouwens voor een aannemer helemaal niet zo aantrekkelijk om ons huis af te bouwen omdat hij bijna al het werk moet uitbesteden aan onderaannemers. De aannemer verdient zelf dus weinig, maar loopt wel risico’s.
We zoeken dus geen nieuwe aannemer. Ook niet omdat we dan weer alle touwtjes uit handen moeten geven. En dat is slecht bevallen. Daarom worden we nu zelf maar aannemer.

Prioriteit één

Miguel belooft dat hij ons zal helpen om het huis af te bouwen. En hij is geen man van loze beloftes. Want hoewel hij op vakantie is, belt hij direct mensen uit zijn netwerk. Wat zijn we blij met Miguel! Prioriteit één is pannen op het dak om dat waterdicht te maken. Maar het is in deze vakantieperiode nog moeilijker om vakmensen te vinden. Toch weet Miguel dakdekker Andrés te strikken, die in de tweede week van augustus pannen op ons dak kan komen leggen. Dat is prachtig. Maar dan moeten er wel goten aan ons huis zitten. Ook daar heeft Miguel iemand voor. En deze Fran komt de klus zelfs sneller doen dan hij aanvankelijk toezegt. Nog geen week nadat we ons contract met Victor hebben ontbonden, zitten er al dakgoten aan ons huis.
Joepie, dat begint goed!! Maar we realiseren ons dat niet alles zo soepel zal gaan…

Rafelranden afhechten

Ook een stukadoor is verrassend snel gevonden. Deze Gil zou in de loop van augustus kunnen beginnen. Maar dan moeten wél alle muren afgewerkt zijn. En waar halen we mensen vandaan die dat kunnen doen? Liefst ook nog metselaars die ervaring hebben met Ytong…
Jan vermoedt dat mensen niet staan te dringen voor deze klus. Want het is nou niet echt het allerleukste werk om de rafelranden van een ander af te hechten…

Vakman

Maar wacht eens even… wij kennen zelf iemand. Javier, de metselaar die het grootste deel van onze buitenmuren heeft gebouwd. Ik stuur hem meteen een appje. Javier reageert snel en appt dat hij me later die dag zal bellen. Als ik hem aan de telefoon heb, vertelt Javier dat hij tegenwoordig voor een baas werkt. Maar samen met een collega wil hij in de weekenden de muren bij ons komen afwerken. We spreken de volgende dag af in Loro. Als we daar arriveren, loopt Javier al op de bouw rond. En hij heeft hier de avond ervoor ook al gekeken. Javier weet dus al precies wat er allemaal moet gebeuren. In het weekend van 23 en 24 juli begint hij met de klus.
Wouw, dit loopt wel erg soepeltjes allemaal.

Bouwplaats

De aannemer is nog niet helemaal vertrokken van onze bouwplaats. De bouwkeet staat er bijvoorbeeld nog, met allerlei apparatuur zoals een generator, boor, mixer, etc. Ook staan er nog steigers rondom het huis. Aannemer Victor heeft ons laten weten dat wij deze spullen mogen gebruiken. Misschien hoopt hij dat wij dan geen claim bij hem indienen. In ieder geval hebben we zijn spullen nodig om vooruit te kunnen.

Geforceerd

Als we woensdag in Loro komen, zien we direct dat de deur van de bouwkeet openstaat. Hoe kan dat? Want wij hebben de sleutel voor de zekerheid mee naar huis genomen omdat we de toezegging van Victor toch niet helemaal vertrouwden. Ook waren we bang dat zijn (ex)medewerkers – die al een paar maanden geen loon krijgen – de machines zouden komen ophalen. Nou, die hebben zich niet door het slot laten weerhouden. De deur is met een schop geforceerd. En alles is weg, op een regenjas na met het logo van de aannemer. Slik, dat is een tegenvaller.

Zelf aanschaffen

Zonder generator komen we geen stap verder. Want er is nog geen bouwstroom. De elektricien heeft dat wel aangevraagd, maar ook die rekening heeft Victor niet betaald. Opzichter Miguel vraagt de elektricien om opnieuw bouwstroom aan te vragen, maar nu op onze naam. Maar dat gaat nog wel even duren.
Omdat Javier over een paar dagen begint, schaffen we zelf maar een generator aan. Tjonge, ik had een maand geleden niet kunnen verzinnen dat ik vergelijkend warenonderzoek zou moeten doen naar lichte generatoren…

Op een holletje

Als we vrijdag aan het einde van de middag met de nieuwe generator in Loro arriveren, wacht ons daar opnieuw een onaangename verrassing. Alle steigers rondom het huis zijn afbroken. Tegelijk met ons arriveert een vrachtwagen die het laatste restje steigermateriaal komt ophalen. De sjouwers vertellen dat Victor alle steigers verkocht heeft aan hun baas. Ze zijn al de hele dag steigers aan het ophalen bij andere onafgemaakte bouwwerken.
Ik ontplof. Wat flikt die klote ex-aannemer ons nu weer? Waarom heeft hij niks gezegd? Zonder steigers kunnen onze metselaars morgen niks doen. Ik bel Miguel maar het is onmogelijk om op deze korte termijn steigers te huren. Dus rijden we op een holletje naar de bouwmaterialenhandel, waar we met metselaar Javier hebben afgesproken om twee steigermodules te kopen. Javier weet precies wat hij nodig heeft. Helaas zijn niet alle steigeronderdelen op voorraad. Zo beginnen we dus met een verloren weekend, waarin onze metselaars nog niks kunnen doen.

Broodjes

Terug in Loro moeten we meteen aan de slag op onze bouwplaats. Want het blauwe zeil dat op ons dak ligt, was met touwtjes vastgebonden aan de steigers. Nu die steigers weg zijn, moeten we snel iets anders verzinnen om het zeil te fixeren. Want de wind trekt nijdig aan de zeilen. Gelukkig ligt er nog een hele stapel betonnen vloerbroodjes. Die komen nu uitstekend van pas.
Als het zeil overal vast zit, strijken we neer op ons terras. Wat is dit toch een geweldige plek en wat krijgen we toch een prachtig huis! We zijn de stress over alle gedoe al weer helemaal kwijt…

Wordt vervolgd…