In verboden gebied

We rijden vlakbij de stad Oviedo. Voor een maandagochtend is het verdacht stil op de snelweg. Ook in onze Seat is het stil. We weten dat we hier niet mogen rijden….

Schietgebedje

We nemen de afslag naar het centrum. Voor ons rijden maar een paar auto’s. We doen allebei een schietgebedje. Geen controles, por favor….
We passeren een viaduct. Nu zijn we in verboden gebied…. Gelukkig. Geen politie te bekennen.

Op slot

Waarom zijn we zo bang om de politie tegen te komen? Nou, Oviedo zit op slot. Niemand mag erin of eruit vanwege dat geniepige virus. Onze regioregering hanteert per gemeente een dashboard met vijf besmettingsniveaus. Bij zwart – het hoogste besmettingsniveau – gaat een gemeente op slot. Niet alleen mag niemand er dan meer in of uit, ook de horeca moet dan bijvoorbeeld dicht. Oviedo staat al sinds half januari op zwart.

Alle zwarte gemeenten zitten op slot. P=Pravia, O=Oviedo, A=Avilés

Middeleeuwse vesting

Er zijn in Asturias ook beperkingen waar iedereen zich aan moet houden. Zo is het mondkapje verplicht en houden we ons aan de avondklok, die hier om 22 uur ingaat. En we zitten opgesloten. Asturias is net een middeleeuwse vesting. Wij mogen er niet uit en bezoekers mogen er niet in. En dat duurt zeker nog tot Pasen. De regioregering wil niet dat andere Spanjaarden hier massaal hun paasvakantie komen vieren. Want dan kan het aantal besmettingen weer ontploffen. Net zoals na de zomervakantie en de kerst.

Volgeboekt

De politie handhaaft hier streng. Waag het niet om de restricties aan je laars te lappen want je krijgt meteen een fikse boete. Waarom gaan wij dan op maandagmorgen toch de verboden stad in? We willen een trekhaak om met een karretje gereedschap, plantgoed, compost en andere spullen naar ons landje te kunnen brengen.
Maar dat kan toch best even wachten? Nou, nee. Onze auto krijgt donderdag zijn eerste apk-keuring en dan moeten we ook de trekhaak laten keuren. Zonder die keuring, mag je je trekhaak niet gebruiken.
Spanje organiseert de apk-keuringen met onafhankelijke keuringsstations. Hoewel die van 7.00 tot 22.00 uur open zijn, zitten ze al maanden volgeboekt. Dus een afspraak voor een nieuwe keuring kan zomaar pas in mei zijn. En zo lang kan ons landje niet wachten.

Controles

We zijn opgelucht als we onze Seat maandag bij de garage hebben afgeleverd. Maar we kunnen hem pas woensdag weer ophalen. Dus reizen we met de trein terug naar Pravia. Hoe zou het op het station zijn met controles? Vóór we de stationshal inlopen, zien we ze al door de grote glazen gevel. Politie. Controle. Gelukkig op tijd gezien.
Er is een escape. We klimmen de trappen op naar een andere ingang van het station. Via deze route komen we ook bij de perrons van de boemeltreinen. Geen mens te zien hier. Alleen een schoonmaker in een fluorescerend geel hesje die het perron dweilt. We lachen pas vrijuit als de trein buiten het verboden gebied boemelt.

Politiefuik

Woensdag reizen we vice versa om de auto op te halen. Zou dat weer lukken zonder in een politiefuik te lopen? Twijfel. Want hoeveel mazzel kan je hebben? We besluiten onze mazzel maar een handje te helpen. We stappen niet uit op het eindstation van Oviedo, maar op een onbeduidend station daarvoor. Geen agent te bekennen hier.
Nu nog één horde. De stad weer uit. Als we in onze Seat – mét trekhaak – de oprit naar de snelweg naderen is het 19 uur. Het is een stuk drukker dan maandagochtend. Een ideaal moment dus voor controles….. Gelukkig doet de politie dat op een andere plek.
’s Avonds thuis durf ik pas te googelen welke boete we hebben geriskeerd. Ik schrik van het bedrag: maximaal 1.500 euro. Gelukkig dat we dat niet wisten. Ik weet niet of we dan onze mazzel hadden durven uittesten.

Geldige reden

Als we donderdagavond naar het apk-keuringsstation rijden, komen we door twee gemeenten die op slot zitten. Toch zitten we nu fluitend in de auto. Want we hebben nu een justificante – een geldige reden voor ons verblijf in verboden gebied: de afspraak voor de apk-keuring. Meteen al op de grens van de eerste gemeente houdt de politie alle auto’s staande. Ik leg uit wat we gaan doen en wil onze afspraak laten zien. Maar dat hoeft niet. We mogen doorrijden.

Geen afspraak

Omdat we rekening hadden gehouden met lang oponthoud door politiecontroles, arriveren we veel te vroeg bij ITVASA, het keuringsstation in Avilés. We melden ons bij de balie. Maar de vriendelijke baliedame stuurt ons weer naar buiten. We mogen ons pas tien minuten vóór onze afspraak melden. Als we om klokslag 18.50 weer voor de balie staan, leg ik uit dat we ook onze trekhaak willen laten keuren.
Oh, maar daar heeft u geen afspraak voor gemaakt, reageert de baliedame.
Shit, nee hè. Hebben we nou al die moeite voor niks gedaan???!!!
Gelukkig is onze baliedame de beroerdste niet. Ik zal even aan mijn collega’s vragen of ze daar tijd voor hebben. En dat hebben ze gelukkig.

Teststraat

Na de papieren formaliteiten en betaling mogen we doorrijden naar een grote loods met teststraat 1 en 2. Voor de loodsdeur wachten we op onze beurt. We moeten in de auto blijven zitten als we door de teststraat gaan. De inspecteur kijkt wel in de auto, maar hij raakt niks aan. Natuurlijk vanwege het virus. Jan moet steeds opdrachten uitvoeren: richtingaanwijzer links, zachtjes remmen, kort draaien aan het stuur…. Gelukkig heeft hij die woorden ’s middags nog geleerd. Alles wordt grondig getest: van veiligheidsgordels en lichten tot remmen, schokbrekers en de uitlaatgassen. Ergens onderweg is ook de trekhaak bekeken. Hopen we. Voor de zekerheid vragen we dat aan het einde van de teststraat nog even na, als we een stapeltje papieren meekrijgen. Ja hoor, de trekhaak is gekeurd.

Heel veel mazzel

Als we naar huis rijden, zien we in de verte blauwe knipperlichten. Weer politiecontrole. Deze keer tussen twee buurgemeenten, die allebei op slot zitten. Twee auto’s die voor ons rijden, schieten abrupt een smal weggetje naar links in. Zij zullen wel geen geldige reden hebben voor hun verplaatsing. Wij wel, gelukkig.
Woensdagavond dacht ik nog dat de politie misschien niet zoveel controleerde. Maar we hebben gewoon mazzel gehad met onze ongeoorloofde reizen op en neer naar Oviedo. Heel veel mazzel.

10 Replies to “In verboden gebied”

    1. Goeie vraag. Die moest ik wel opzoeken in onze Dikke Spaanse Van Dale. De Spanjaarden zeggen: Donde la dicha falta, la diligencia no logra nada

  1. “Aquellos que no se arriesgan a pequeña escala no valen la pena”, zeggen de spanjaarden vast.
    Spannend verhaal. Maar in het ergste geval hadden jullie een trekhaak van 1500 euro gehad.

    1. Voor die 1.500 euro kunnen we nu mooi zaad en plantgoed kopen.
      Jouw Spaanse spreekwoord zou ik vertalen met: Wie niet waagt, die niet wint.

  2. Eigenlijk is het onvoorstelbaar dat deze restricties/toestanden inmiddels voorstelbaar zijn.

  3. Leuk geschreven! maar natuurlijk niet leuk dat het zo lastig is om eigenlijk vrij simpele dingen momenteel voor elkaar te krijgen. Wel fijn dat het uiteindelijk gelukt is. Nu hopen dat jullie mooie oogst gaan krijgen!

    1. Bedankt voor je compliment, Rosa. We krijgen soms een punthoofd van het bureaucratische. Gelukkig hebben we alle tijd om die ‘simpele’ dingen te regelen.

  4. Hoi Jan en Nanny,

    Ik heb weer genoten van jullie belevenissen.
    Ik zie uit naar de avonturen rondom het aanschaffen van de aanhanger!

    1. Nou Bep, de goedkeuring van de trekhaak heeft nog een staartje. Vandaag lag er een brief in de bus van het keuringsstation. Op het ene document staat 9 februari en op het andere 10. Dat kunnen ze niet goedkeuren. Er moeten nieuwe documenten komen. Je snapt dat we die overijverige bureaucraat vanalles toegewenst hebben. Geen leuke dingen

Comments are closed.