Mañana betekent niet morgen

Spanje is anders. In de jaren zestig werd dit dé slogan om buitenlandse toeristen te trekken. Nu we hier twee jaar wonen én een huis bouwen, merken we hoe anders Spanje echt is.

Ecologisch

Begin september komt stukadoor Gil samen met zijn zoon de bouw in Loro bekijken. Deze maand heeft hij tijd voor ons huis, zoals hij in juli al had doorgegeven aan onze opzichter Miguel. We zijn blij dat Gil de klus kan komen klaren. Want hij kent de ecologische kalkmortel die we op de Ytong binnen- en buitenmuren laten smeren. Van onze leverancier begrepen we dat Gil daar al heel wat muren mee gestuukt heeft. Aan ons huis heeft hij een flinke klus. Alleen al binnen moet hij 400 vierkante meter aan muur bedekken met tien millimeter stucmortel.

Verrassend snel

Gil heeft krachtstroom nodig voor de machine waarmee hij de natte mortel op de muren spuit. Geen probleem, dat hebben we dan al een maand. Het elektrabedrijf opereert verrassend snel en heeft dat binnen twee weken geregeld. Maar de stukadoor heeft ook water nodig. En dat is een ander verhaal.

Het blijft stil

Loro heeft een eigen waterbron, waarvoor we als nieuwe gebruikers eenmalig rechten moeten betalen. De gemeente Pravia onderhoudt deze bron en legt ook de waterleiding aan. Begin april vragen we op het gemeentesecretariaat water aan. In de weken erna hebben we hier een paar keer contact over met Cecilia. Als burgemeester van Loro is zij het aanspreekpunt voor de gemeente. Daarna is het stil. De gemeente moet ons eerst laten weten wat ze in rekening brengt voor het aanleggen van de waterleiding. Maar we ontvangen geen offerte. Opzichter Miguel informeert een paar keer naar de status van onze aanvraag. Nee, er is nog geen offerte…

Laat niet meer los

Eind juli gaan we zelf maar eens poolshoogte nemen op het gemeentehuis. Als we bij de balie staan, kan de verantwoordelijke ambtenaar – die ons geïrriteerd aankijkt – nog steeds geen offerte geven.
We wachten nu al vier maanden en je hebt nog geen offerte? Dit is toch idioot!
Luid slinger ik onze frustratie door het secretariaat. Even is het daar helemaal stil.
Als we weer buiten staan, app ik burgemeester Cecilia met de vraag of zij de druk nog wat wil opvoeren. Twee dagen later staat ook Cecilia aan de balie. Dat helpt. Binnen een week bezorgt de postbode een aangetekende brief met de offerte.

Feesten

Als het al vier maanden duurt voor we een offerte krijgen, hoe lang gaat het dan nog duren voor ze de waterleiding ook echt aanleggen? Pas na half september, krijgen we te horen als we weer bij het gemeentesecretariaat zijn. Tot die tijd hebben de mensen van de buitendienst geen tijd. Ze zijn op vakantie of moeten hand- en spandiensten leveren bij de tientallen feesten die de gemeente en alle gehuchten in de gemeente organiseren.
Gelukkig hoeft de stukadoor daar niet op te wachten. We krijgen water via onze buurvrouw Araceli. Als volleerd loodgieter maakt Jan een aftakking op de waterleiding in haar schuur. Hij monteert daar een 75 meter lange kunststof leiding op, die eindigt met een kraan in onze tuin. Hier kan Gil zijn machine op aansluiten.

Nog niet klaar

Ik kan in de loop van volgende week beginnen, zegt Gil als hij 5 september in Loro is. Dat is goed nieuws. Maar dan moeten we wel aan de bak. Bij de leverancier bestellen we snel 180 zakken met mortel voor de binnenwanden. Een paar dagen later al zet de vrachtwagenchauffeur drie volle pallets op de bouwplaats.
Het huis is binnen nog niet helemaal klaar voor de stukadoor. Jan heeft dan al uren besteed aan spleten en gaten in de muren dichten en rafelranden afwerken met precies passende blokjes Ytong. Op zijn vrije zaterdagen komt metselaar Javier hem helpen.

Met één voet

Ik werk nu zelf ook voor het eerst in huis. In de woonkamer maken we een nis, waar de keuken straks in komt. Samen bevestigen we daarvoor gipsplaten tegen een houten frame. We hebben daar nul ervaring mee. Maar Jan heeft gezien hoe professionals dat doen en kan me dat gelukkig goed uitleggen. Probleemloos snijd ik alle gipsplaten op maat. De grootste uitdaging is de bijna 4,5 meter hoge muur. Als Jan het bovenste deel van de gipsplaten vastschroeft, balanceert hij met één voet op het keukentrapje, dat bovenop de steiger staat…

Thuisblijven

De week dat de stukadoor zou beginnen, krijgen we dinsdag een appje van onze opzichter Miguel.
Gil heeft me net gebeld. Hij kan niet werken vanwege een probleem met zijn rug. Hij was vandaag bij de dokter en die heeft gezegd dat hij deze week thuis moet blijven. Hij komt volgende week.
Vervelend voor Gil, natuurlijk. Stuken is zwaar werk. We begrijpen heel goed dat hij niet kan werken als hij rugklachten heeft. Maar hopen dat hij volgende week beter is.
De week vertraging komt ons eigenlijk niet slecht uit. We zijn nog niet helemaal klaar met alle voorbereidingen. Zo moet ik nog smeerlatten timmeren op de stelkozijnen van alle binnendeuren.

Volgende week

Hoe gaat het? app ik vrijdag naar Gil. Het is dan inmiddels 15 september.
Ik heb een ontsteking in mijn rug. Het wordt al minder. Maandag moet ik een foto laten maken.
Als ik hem dinsdag de 20e weer app, denkt hij dat hij volgende week kan komen.
Maar maandag de 26e verschijnt Gil niet in Loro. Ook horen we niks van hem. Daarom app ik zelf maar weer. Hij zegt dan dat hij in het ziekenhuis is om testen te laten doen. Maar hij verwacht dat hij later die week nog komt.

Wachten op Godot

We krijgen het nu zo langzamerhand weer Spaans benauwd. Zolang ons huis binnen niet gestuukt is, kunnen we niet verder met de bouw. De elektricien kan niet beginnen, de loodgieter kan niet verder, wij kunnen geen isolatie op de vloer leggen, etc. Onze stukadoor belooft nu al een paar weken dat hij komt, maar elke keer kan hij die belofte niet waarmaken.

Mistroostig

Straks zitten we te wachten op Godot, zeg ik tegen Jan. We zitten op de picknickbank. Om ons heen plakken mistroostige flarden mist aan de heuvels en bomen. Ineens moet ik denken aan de voorstelling die ik dertig jaar geleden zag van het beroemde toneelstuk ‘Wachten op Godot’ van Samuel Beckett. Daarin zitten twee zwervers te wachten op Godot. Maar die komt nooit opdagen…

In ieder geval niet vandaag

Na een jaar bouwen, hebben we al beter door hoe de dingen hier gaan. Onze ervaring is dat mensen liever beloven dat ze morgen komen dan dat ze ‘nee’ zeggen. Dat ze hun belofte niet kunnen nakomen, lijkt minder belangrijk. Het beruchte mañana. Volgens het woordenboek betekent dit ‘morgen’, maar in de realiteit vaak niet. De enige zekerheid die je hebt als iemand ‘mañana’ iets komt doen, is dat het in ieder geval niet vandaag gebeurt.

Heilig

Dit is voor ons een enorme overgang. We zijn gewend – zeker in ons werk – dat iedereen zich aan afspraken houdt. In Nederland zijn planningen en deadlines heilig. In Spanje zijn dit eerder richtlijnen. Er kan altijd iets tussen komen, wat op dat moment belangrijker is. Dat merk je al als je in een winkel staat af te rekenen. Als dan de telefoon gaat of een andere klant stelt een vraag, dan neemt de winkelier alle tijd om het telefoontje te beantwoorden of de andere klant antwoord te geven.

Wij hebben de naam

Maar niet iedereen staat hier ver van onze door deadlines gedomineerde cultuur af. Zo is onze opzichter Miguel stipter dan veel Nederlanders en reageert hij altijd snel op onze vragen. En onze dakdekkers hielden zich keurig aan hun afspraken. Ook kennen we diverse Spanjaarden die zich ergeren aan de mañana-mentaliteit hier. Of zich daar op zijn minst over verbazen. Zij komen uit Madrid, Barcelona en Valencia en wonen nu in Asturias of hebben hier een tweede huis.
Ook Veronica vindt dat je met Asturianen slecht afspraken kan maken. Ze woont in de buurt, maar komt uit het Zuid-Spaanse Sevilla. ‘Wij hebben de naam dat we onbetrouwbaar zijn, maar hier zijn ze het echt, aldus deze Sevillaanse.

Vakwerk

Gil is gelukkig geen Godot. Hij heeft vorige week woensdag zijn machine op de bouwplaats geinstalleerd en is hard aan het werk. Samen met zijn zoons levert hij vakwerk af. De hoge gang is bijna af en de logeerkamer is al helemaal gestuukt. Die ziet er nu prachtig uit.

5 Replies to “Mañana betekent niet morgen”

  1. Wat een verhaal Nanny. Cultuurverschillen !!!!! Fijn dat er nu toch weer gewerkt wordt. Wat mooie hoge kamers!!! Bep zal met plezier van de logeerkamer gebruik maken in de toekomst denk ik.
    Hopelijk gaat het stukwerk nu voorspoedig verder.
    Hartelijke groeten, Trijn

    1. Het blijft wennen aan die cultuurverschillen, Trijn. Maar het Spaanse mañana maakt het leven toch ook relaxter. Wij zijn ook blij met de mooie hoge ruimte in huis. Als de muren gestuukt zijn, toont dat nog meer. De logeerkamer, met schuifdeur naar het terras, wordt een lekkere plek voor Bep en alle andere gasten. Groeten aan Cor van ons

  2. Hola Jan en Nanny,

    Wat is dit weer een prachtig verhaal! Ik heb hierin veel herkend als het gaat om het maken van afspraken met vaklui om een klus te klaren. Ondanks alle tegenslag zijn jullie heel goed op weg. Het wordt mooi!!!
    Al deze ervaring – ik bedoel ook m.b.t. het concrete kluswerk – komt goed van pas, want altijd zal er wel iets aan het huis gedaan moeten worden in de toekomst.
    In mijn geval – na vruchteloos wachten op enig contact met de jullie bekende installateur in Gijón – liggen er inmiddels 12 zonnepanelen op het dak van mijn vernieuwde garage (zonder Uralita) die werken. Verantwoordelijk daarvoor is het energiebedrijf EDP Solar dat goed, snel en accuraat heeft gewerkt. Verder denk ik na over de verbouw van de benedenetage van mijn huis. Ik hoop jullie spoedig te zien en mijn aanbod om een hand te komen helpen, geldt nog steeds!
    Hartelijke groeten!

    1. Hoi Theo,

      Je bent goed bezig! Naast een nieuw dak op de garage nu ook zonnepanelen erop. Met de hoge stroomprijs en jouw elektrische verwarming heb je die vast snel terugverdiend.
      Je bent van harte welkom om binnenkort weer eens langs te komen. Dat geldt natuurlijk ook voor Choni. Deze week niet want vanaf vandaag is onze vriendin Lieke hier. Bedankt voor je aanbod om te helpen. Ik zal aan de chef vragen of hij nog een klus voor je heeft😀
      Hasta luego

  3. Jullie worden nu allebei ervaren vaklui lees ik. Jan was het natuurlijk al 😉
    Prachtig de hoge kamers. Hopelijk kunnen jullie nadat Gil klaar is verder.

Comments are closed.