Precisiewerkje

Je kunt hier overal plantjes voor de moestuin kopen. Dus waarom zou je de moeite nemen om zelf te zaaien? Nou, daar hebben wij hele goede redenen voor.

Groene reuzen

Wat een prachtige berza hebben jullie toch! Waar heb je die gekocht?
Buurman Tino blikt in onze teeltbedden. Berza is een soort kool, die in elke Asturiaanse moestuin een prominente plek heeft. Daarom hebben wij vorig jaar ook maar een paar planten gezet.
Nou heeft berza normaal al grote bladeren. Maar in onze teeltbedden zijn die uitgegroeid tot jaloersmakende proporties. Ik zie de buurtman elke keer begerig naar onze groene reuzen gluren als we samen een rondje door de moestuin maken.

Mirakel

Ik heb die berza’s niet gekocht, maar zelf gezaaid, zeg ik tegen de buurman. Hij weet dat ik zelf groenten zaai. Maar deze berza’s?!? Hij kijkt me ongelovig aan. Dan zijn die reusachtige bladeren een nóg groter mirakel. Coño! roept hij. Dat is zijn stopwoordje bij alles wat de buurman bewondert, waar hij zich over verbaast of wat hem ergert.

Paar centen

Nou is het in Nederland volstrekt normaal om als moestuinder zelf je groenten te zaaien. Niet voor niks is de moestuintjes-actie van AH elk jaar een groot succes. Maar hier in Asturias heb je voor een paar centen een treetje met kleine plantjes. Zo koop je twaalf eikenbladsla-plantjes voor 1,20 euro. Niet zo vreemd dus dat er weinig animo is om zelf te zaaien.

Gedrochten

Toch zaai ík niet alleen de meeste groenten en kruiden, maar ook bloemen zelf. Want de hier verkrijgbare siertuinplanten doen zelfs in het donker pijn aan je ogen. Gekunstelde gedrochten met te grote bloemen, in te felle kleuren. Die komen er bij ons niet in.
Toen ik eens informeerde naar een Buddleja – de vlinderstruik die bijna standaard in elke Nederlandse tuin groeit – keek de kweker me vernietigend aan. Alsof ik hem zojuist had gevraagd of hij ook hallucinerende paddo’s verkocht. Blijkt dat deze vlinderstruik in Spanje verboden is als invasieve exoot. Want Buddleja’s zijn zó aantrekkelijk voor vlinders, dat deze fladderaars de inheemse planten verwaarlozen en niet meer bestuiven. Zo verdringt de vlinderstruik dus inheemse planten.

Groene pluimen

Een aantal groentes móet ik wel zelf zaaien omdat je die hier niet kunt krijgen. Knolvenkel bijvoorbeeld. Dat is alleen mondjesmaat te koop in de biologische winkel.
Er was trouwens wel iets geks met de knolvenkel die ik vorig jaar heb gezaaid. Het resultaat was eerst nogal pover: tien knollen maar, uit een veelvoud aan zaadjes. Tot eind januari. Toen zag ik ineens op allerlei plekken de ragfijne pluimen van deze smakelijke knollen. Een mirakel! Nu eten we nog steeds venkel. Inclusief de grote groene pluimen, die in de soep gaan en waar je heerlijke pesto van kunt maken.

Stoofpotten

Wat je in Asturias ook niet kunt krijgen, zijn verse kruiden zoals koriander, basilicum, munt en dille. Kruiden die tegenwoordig standaard in de koeling van zo’n beetje elke supermarkt in Nederland liggen. Hier kun je vaak alleen verse peterselie kopen. De rest moet je zelf kweken.
Tja, wat moeten Asturianen ook met verse kruiden. Ze bereiden vaak stoofpotten met worst, vlees en grote witte bonen, die urenlang sudderen. Geen kost waarin de smaak van verse kruiden echt lekker tot zijn recht komt. Ook geen kost voor ons vegetariërs, trouwens.

Uitgehongerd

Maar er is nóg een reden om zelf groentes te zaaien. Die plantjes zijn vaak sterker dan de plantjes die je koopt. Want in de bakjes van de kweker maken plantjes meestal veel wortels. Zoveel dat die opgepropt en zonder teeltaarde in het bakje zitten. Uitgehongerd dus. Zo beginnen groenten met een groeiachterstand. En wie zijn er dol op dit soort gemankeerde plantjes? Juist, slakken. Als opruimers van de natuur, liquideren slakken eigenlijk alleen maar zwakke planten, heb ik van mijn Vlaamse moestuinmeester Frank Anrijs geleerd.

Perspotjes

Heb je zelf weleens een kiemplantje uit een kweekbakje gehaald en in de aarde geplant? Best een gepriegel, toch? En hoe denk je dat dit voor het plantje is? Die heeft net al zijn levenskracht gebruikt om te ontspruiten en zit dus echt niet te wachten op gepriegel aan tere blaadjes en dito worteltjes.
Nu ik perspotjes gebruik, hoef ik geen enkel kiemplantje meer te pijnigen. Met een pottenpers maak ik vierkante blokjes van een vochtig mengsel van compost en tuinaarde. Bovenin deze blokjes zit een gaatje, waar je een zaadje in kunt laten vallen. Beetje aarde erop. Klaar. Als het kiemplantje nu sterk genoeg is om uit te planten, kan ik hem mét zijn blokje in de teeltbak planten.

Zaad van daar

Buurman Tino komt weer even buurten als ik aan de picknicktafel zit en perspotjes aan het vullen ben met kleine zaadjes. Leunend op zijn stok, slaat hij mijn precisiewerkje gade.
Komt dat zaad van daar? Met ‘daar’ bedoelt hij Nederland, weet ik inmiddels. Ik gebruik Spaans maar ook Nederlands zaad, en laat hem een zakje met knolselderijzaad zien.
In Asturias kennen ze deze groente niet. We kunnen het soms in de biologische winkel krijgen en dan komt het uit Nederland.

Berzaplantjes

Vóór de buurman weer verder gaat, heeft hij nog één prangende vraag.
Heb je al berza gezaaid? Het is niet de eerste keer dat hij dit vraagt. Hij glimlacht dan ook tevreden als ik zeg dat de berza in de kas staat te kiemen.
Ik heb ook berzaplantjes voor jou gezaaid, voeg ik eraan toe.
Nu glundert hij. Coño!