Na een paar zonnige eerste weken in het nieuwe jaar, draait het weer half januari om als een blad aan de boom. Storm, regen, hagel. Zelfs sneeuw! Al die nattigheid blijft niet zonder gevolgen…
Donker
Zondagavond rond halftien stuurt onze elektricien Geli een appje.
Morgen willen we in Loro beginnen met de installatie. Hoe laat zijn jullie daar?
Geli had al aangekondigd dat hij deze week wilde beginnen. Maar hij had nog niet gezegd wanneer.
Ik kijk Jan eens aan. De zon staat pas iets vóór negenen op. Wij komen daarom alleen vroeg ons bed uit als dat niet anders kan.
Ronken
Wij zijn er om halftien, reageer ik.
Maar als jullie eerder willen beginnen, kun je de sleutel komen halen.
Geli is onze buurman. Nou ja, hij woont niet in onze flat, maar heeft een bedrijfsruimte onderin het gebouw. Een royaal magazijn met schappen vol netjes geordende elektramaterialen. Ook staat zijn off-the-road motor hier. We horen Geli zondagochtend vaak al vroeg de straat uit ronken.
Op zonnestroom
Er is nog volop plek in Geli’s bedrijfsruimte. Voor ons fornuis bijvoorbeeld…
Bij onze verhuizing naar Asturias nemen we het gasfornuis niet mee. Wel de rest van de keuken, die Jan zelf heeft ontworpen. Jan Seminck – een duizendpoot die alles kan – heeft de houten meubels voor ons gemaakt. In Loro gaan we op de stroom van onze zonnepanelen koken. Dus hebben we een inductiefornuis nodig, een vrijstaand exemplaar. Kun je in Nederland bij één winkel al kiezen uit tientallen fornuizen, hier vinden we geen enkel apparaat dat aan ons wensenlijstje voldoet.
Eerlijk antwoord
We gaan dus maar een inductiefornuis in Nederland bestellen. Bij De Schouw Witgoed in Bussum. Een betrouwbare zaak. Bij onze vorige verhuizing gaven ze eerlijk antwoord op mijn twijfels over de kwaliteit van dure apparaten. We kiezen nu voor een betaalbare Etna, een betrouwbaar fornuis volgens de Bussumse witgoedleverancier. Maar dit merk verkopen ze niet in Spanje. We nemen dus wel een risico met dit fornuis…
Optater
De Schouw wil ons graag helpen om onze aankoop in Spanje te krijgen. DHL neemt dat klusje voor zijn rekening. 11 januari arriveert het pakket. Snel grissen we de sleutel van Geli’s magazijn uit het sleutelbakje als de vrachtwagen voor de deur staat. Als Jan het fornuis samen met de chauffeur in Geli’s magazijn heeft gezet, valt mij op dat er een deuk in het pakket zit. Ik trek wat plastic weg…
Allemachtig! Die heeft onderweg een giga optater gehad. De inductieplaat is gebroken en het metaal daaronder verbogen.
Ik ren naar buiten. De chauffeur stapt net in zijn wagen. Hij snapt dat we het fornuis niet accepteren. Snel maak ik nog een paar foto’s, voor hij de total-loss Etna weer inlaadt…
Onbegaanbaar
Sorry lezer, met dat fornuisverhaal breng ik je op een enorm zijspoor.
We waren bij elektricien Geli gebleven…
Maandagochtend. Om halfacht slaan onze telefoons alarm. Buiten horen we storm Fien tekeergaan. De wind giert om de flat en de regen klettert op het balkon. In bed is het behaaglijk. Toch moeten we opstaan. Want over twee uur staat de elektricien in Loro voor de deur.
Eerst ontbijten, dan de lunch met brood en soep inpakken. Snel nog een kop koffie en hup de auto in. Het is een klein half uurtje rijden. We nemen een bochtige en smalle binnenweg. De normale route is door wegwerkzaamheden onbegaanbaar. Zware graafmachines en volle vrachtwagens hebben de gaten in het gehavende wegdek bijna veranderd in zwarte gaten…
Razen
Hoe dichter we bij Loro komen, hoe harder het waait. Llano Llouro wordt ons dorpje in het Asturiaans genoemd (met twee keer de dubbele l die je uitspreekt als j). Llano betekent vlak en Loro ligt inderdaad op een vlakte. Daar raast Fien nu als een boze furie overheen. We houden ons hart vast. Want op ons landje gaat een zuidwesterstorm altijd nog een paar tandjes harder te keer.
Wat treffen we daar zo aan? Zijn de pallets met het blauwe zeil erop blijven liggen, die het terras moeten beschermen tegen de regen? Of heeft de wind ze tegen onze grote ramen gekletterd…
Niets aan de hand
Hè gelukkig. De pallets liggen er nog. Wel zijn er een paar wat verschoven, terwijl ze toch met latten aan elkaar vastzitten. Fien moet hier dus flink tekeer zijn gegaan. Wonder boven wonder is ook onze kas nog intact. Niets aan de hand dus…
Elektricien Geli arriveert. Samen met zijn medewerker gaat hij leidingen en centraaldozen aanbrengen onder de vloer in de kelder. Maar binnen twee minuten staat hij weer in de woonkamer.
Er staat water in de kelder.
We lopen met hem mee. En zien een zwembad.
Beteuterd
Nee, in dit zwembad kunnen de elektriciens niks beginnen. Zonder te mopperen vertrekken ze weer naar Pravia. Wij kijken beteuterd naar de watermassa onder ons huis. Nu dít weer…
Met onze laarzen plonsen we door ons ongeplande zwembad. Hoofd gebogen want het is hier maar anderhalve meter hoog. Met een zaklamp schijnen we op de kelderwanden. Die zijn droog. Geen lek dus in de fundering dus. Wat dan?
Boosdoener
Jan denkt dat de grondwaterdruk de boosdoener is. Dat vermoedt ook onze opzichter Miguel, met wie we appen. Er ligt geen beton op de keldervloer omdat we geen plannen hadden met deze ruimte.
Geli adviseert ons om de kelder leeg te pompen. Een zinnig idee. Er is vannacht 50 mm regen gevallen. Zaterdagnacht ook al 30 mm. En volgens de voorspellingen trakteert Fien ons op nog veel meer neerslag…
We stappen in de auto om in de lokale bouwmarkt een pomp te kopen. Gelukkig zorgt de winkelbediende, dat we de 20 meter lange slang op de pomp kunnen aansluiten. Een lastig klusje, waar hij een hele tijd zoet mee is
Dikke straal
Jan weet uit ervaring dat een pomp snel kan verstoppen. Zeker op de lemen vloer in onze kelder, waar ook nog stukjes isolatie en pur in het water drijven. Daarom zet Jan de pomp in een oude speciekuip, waarin hij tientallen gaten in boort en laat de kuip dan zinken met een zware steen.
Hup, pompen maar. Het kleine apparaat slurpt als een bezetenen water op. Dat spuugt de lange, dikke slang twintig meter verderop uit, op het weiland van de buren. Zelf graaf ik een geul om het pierenbadje vóór de ingang van de kelder te ontwateren.
Als we om zes uur naar huis gaan, staat de regenteller op 109 millimeter.
Onder stroom
De volgende ochtend zit er om tien uur weer 40 mm in onze regenmeter. Het zwembad in de kelder lijkt zelfs nog voller dan vóór we gisteren gingen pompen. Niet echt bemoedigend. We gaan eerst pompen in bad één, het eerste deel van de kelder. Daarna verplaatst Jan de pomp naar de volgende twee delen. Met wat kunst en vliegwerk lukt het ons om de haspel van het verlengsnoer buiten de kelder te houden. Anders lopen we het risico dat we ons hele zwembad onder stroom zetten.
Als we ’s avonds naar huis gaan, zit er weer 17 mm in de meter. De regenteller staat nu op 166 mm.
Sneeuw
Woensdag zet Fien nog een tandje bij. Ze raast nog feller over de anders zo liefelijk Asturiaanse heuvels in onze omgeving. De temperatuur keldert omlaag en de regen verandert in hagel. Later zelfs sneeuw. De eerste keer dat er sneeuw ligt op onze teeltbedden. Ik ben benieuwd wat de groenten daarvan vinden…
Het is nu echt niet aangenaam om in huis te klussen. Toch werkt Jan gestaag verder aan de aftimmering van de dakvoet.
Klinkt erger
De pomp laten we een paar dagen in de berging staan. Maar eens kijken hoe hoog het water in ons zwembad komt zonder te pompen. In minder dan een week tijd valt er 277 millimeter aan neerslag op ons landje. Of 277 liter per vierkante meter, zoals ze dat in Spanje zeggen. Dat klinkt nog erger, vind ik. Op de 2.500 vierkante meter van ons landje is dat dus bijna 700.000 liter. Niet zo vreemd dat we ineens een zwembad in de kelder hebben.
Fantastische service
En hoe is het nu afgelopen met ons fornuis? Nou, heel goed eigenlijk. Tenminste…
Na het ongelukkige transport van ons fornuis stuur ik De Schouw Witgoed een mailtje. Mét foto’s. Ik voel me bezwaard. Eerst zadel ik ze op met een transport naar Spanje. Gaat dat ook nog helemaal mis…
Maar De Schouw belt me monter op. Ze hebben al een nieuw fornuis besteld en gaan mij niet lastigvallen met de afhandeling van de schade. De nieuwe Etna vertrekt een aantal dagen later al naar Spanje. Met een andere transporteur, dat wel. Als dank voor de fantastische service laten we de banketbakker een luxe taart bezorgen bij De Schouw Witgoed.
En nou maar hopen dat de nieuwe transporteur voorzichtiger is…
Naschrift
Nog even extra uitleg. Want we kregen wat bezorgde vragen of ons ondergrondse zwembad niet via de fundering is volgelopen. Een terechte vraag natuurlijk. Daarom hebben we zelf maandag meteen de funderingsmuren gecheckt. En die waren droog. Zoals gebruikelijk in Asturias, heeft de aannemer vorig jaar in januari om de funderingsmuren van ons huis drainage aangebracht: een bed van grof grind met een drainagebuis. Dit voert het water daar weg.
De bodem van onze kruipruimte is rotsleem. Daar kan grondwater doorheen geperst worden, als de druk maar hoog genoeg is. En die was hoog door de vele regen die in een kort tijd viel. Ons huis ligt lager dan onze boomgaard en een stuk van het dorp. Er komt dus nogal wat water naar beneden, over en door de grond.
Er blijft jullie weinig bespaard … houd de moed erin. Na regen komt zonneschijn 🙂
We schrokken eerst wel van de watermassa onder het huis, maar die kan eigenlijk niet zo veel kwaad. Het is grondwater. Een droge kruipruimte was beter geweest, maar het is wat het is. De kruipruimte wordt goed geventileerd.
Hallo zeg, wat een avonturen waar je niet op zit te wachten….. Maar is dat grondwater? Dat zat toch juist te diep om bijvoorbeeld een put te slaan? Is het niet van buiten naar binnen gelopen langs de fundering? Wat dan ook, een flinke pech. Hopelijk komt jullie fornuis netjes en heel bij jullie aan. Tijd voor meevallers, succes en sterkte in de nattigheid! Groeten, ook van Jeanne.
We zijn inmiddels aardig gewend aan onverwachte avonturen. Maar leuk is het niet, natuurlijk.
Goeie vraag, Roel. Wij vroegen ons dat zelf ook af. Maar we weten zeker dat het grondwater is. De funderingswanden zijn allemaal droog en vertonen geen enkel spoor van lekkage. Het is grondwater dat omhoog wordt geduwd door de leemvloer in de kruipruimte. Voor de fundering van ons huis hebben we een hap uit het land genomen, wat de ondergrondse waterstroom waarschijnlijk heeft verstoord. Er komt natuurlijk een berg water uit ons eigen boomgaard (die wat hoger ligt) en een stuk van het dorp dat boven ons ligt.
Groeten uit Loro, ook aan Jeanne
Jemig wat een tegenslag! Knap hoe jullie elke keer weer wat bedenken om verder te kunnen. En die moestuin gaat wel heel goed bij jullie! Groete, ook van Roon, Willie
Met de moestuin gaat het inderdaad fantastisch. Wel is het nog even afwachten wat alle neerslag en kou doet met de groenten die er nu groeien. Dat hebben we nog niet meegemaakt…
Groet uit Loro, ook aan Roon
Ach, ach, wat een tegenslag!! Jullie blijft niets bespaard! Ook verderop in Asturias was het weer bar en boos. Er klonk met de windvlagen zelfs een soort luguber laag gegrom … Ook ’s nachts!
Als ik mij goed herinner hebben jullie als eerste activiteit de grond weg laten graven tot op het gesteente. Dat betekent dat het water niet vanuit de ondergrond kan komen. Dus moet het van de zijkanten komen … Klopt dat?
Ik denk even met jullie mee. Ik heb hier van de buren in Piñeros begrepen dat de muren van de huizen omgeven moeten worden door een geul die verhinderd dat de naastliggende grond in direct contact staan met de muren. Hierdoor worden de muren niet nat en kunnen zij het water uit de grond niet opnemen. Het klink zo simpel, maar of dat zo is en of dat ook in jullie geval opgaat, is de vraag. Wat gaan jullie nu doen? Toch beton storten? Er bestaat ook een product dat Mastec Seal heet en dat doortlatende muren waterdicht maakt.
Jij Jan, zal er vast wel raad op weten. Ik wens jullie wederom veel wijsheid en doorzettingsvermogen toe! Gelukkig schijnt de zon weer …
Dat klinkt angstaanjagend, Theo, grommende windvlagen.
De aannemer heeft de grond afgegraven tot een draagkrachtige laag, die echter nog wel water kan bevatten. In de kruipruimte loop je over rotsleem. Dus daar kan wel degelijk water doorheen geperst worden als de druk maar hoog genoeg is. En die is hoog door die enorme hoeveelheid neerslag.
Zoals gebruikelijk bij huizen in Asturias, is buitenom de funderingsmuren van ons huis inderdaad drainage aangebracht: een bed van grof grind met een drainagebuis. De funderingsmuren zelf waren dan ook allemaal droog. Dat hebben we gecheckt. Daar is het water niet doorheen gekomen. In principe laten we de kruipruimte zoals hij nu is. Normaal gesproken is ie droog. We gaan nog wel bespreken met onze opzichter hoe we zo’n grote hoeveelheid regen nog sneller kunnen afvoeren.
Wat heb ik met jullie te doen, toch blijven jullie heel positief: prijzenswaardig!
Hier op onze berg in Cehegin, in het zuiden (Murcia) bleef het bij heel zware storm die ruim 2 dagen aanhield maar gelukkig geen schade veroorzaakte. Zelfs onze 2 honden (Sabueso Espanol en Griffon, recent geadopteerd uit een opvang in het noorden) waren liever binnen dan buiten – geef ze ongelijk…) Echt winterweer blijft voorlopig uit, mijn fotoarchief van 3- en 2 jaar geleden herinnert me aan de twee sneeuwdagen toen.
Ik blijf met veel plezier jullie blog volgen en wens jullie alle succes en goeds toe,
groetjes,
MARION
De storm, met de Nederlandse naam Fien, heeft blijkbaar door heel Spanje gespookt. Fijn dat jullie daar op jullie berg ongeschonden doorheen zijn gekomen. Zo’n storm heeft toch altijd iets beangstigends, zeker als je op het platteland woont. Dus wij snappen jullie honden wel.
Leuk om te horen dat je graag onze blog leest.
Groet uit een zonnig Loro