Prikleed

Vaccineren gaat hier in vliegende vaart. Dunne naalden brengen dagelijks een dosis Pfizer of ander Covid-19 vaccin in steeds jongere armen. Wij zijn eindelijk ook geprikt.

Autonoom

In Nederland zien we Spanje als een land met één regering. Maar naast de centrale regering van Pedro Sanchez, zijn er nog zeventien regeringen. Die van de autonome regio’s, zoals Baskenland, Andalusië en Asturias. Pas sinds we hier wonen, merken we hoeveel zeggenschap de autonome regio heeft. Die is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de gezondheidszorg. En dus ook voor de vaccinatie.

Leiderstrui

De gezondheidsdienst van onze regio is kampioen prikken. In de eerste vaccinatieweek pakt de Sespa – zoals de afkorting van de gezondheidsdienst hier luidt – meteen de leiderstrui. En die draagt de Asturiaanse dienst nog steeds. Sespa prikt steeds fluitend de beschikbare voorraad in gewillige armen. Volgens de statistieken weigert maar één procent het vaccin.

Het blijft stil

Wij zullen vanzelf wel een oproep krijgen, denken we in het voorjaar. Als officiële inwoners van Asturias – wat we sinds augustus vorig jaar zijn – staan we natuurlijk op de vaccinatielijst.
In februari horen we dat onze onderburen van tachtig het vaccin krijgen. Een maand later zijn de zeventigers aan de beurt. Binnenkort zal Jan wel gebeld worden, denken we in april. Want hij is 64. Maar het blijft stil…

Wonderlijke theorieën

Ondertussen beginnen wij te twijfelen. Willen we eigenlijk wel een vaccin? Niet dat we in een van die wonderlijke theorieën geloven, die rondzoemen op sociale media. Maar we zijn wel kritisch. Net als diverse medici. In vakbladen als The Lancet plaatsen zij vraagtekens bij betrouwbaarheid van de vaccins en het nut.
We zetten de prikvraag een tijdje in de ijskast. Tot het coronapaspoort op de proppen komt. Dan gaan we overstag. Want we willen graag op bezoek in Nederland.

Niet op de lijst

Na wat speurwerk op internet, snap ik waarom we geen oproep hebben gehad. We staan niet op de lijst. Maar we zijn toch inwoners van Spanje? Dat wel ja. Maar wij maken geen aanspraak op de Seguridad Social, de basisverzekering die alle Spanjaarden voor onder andere ziektekosten verzekert. En welke mensen zet de zelfstandige regio op de vaccinatielijst? Juist ja, iedereen die verzekerd is via de Seguridad Social. Wij staan er dus niet op want wij hebben een particuliere verzekering.

Bijzondere gevallen

Ik doe eerst een poging om ons per e-mail aan te melden bij de afdeling ‘bijzondere gevallen’. Geen reactie. Dan maar naar het gezondheidscentrum van de Seguridad Social, hier in Pravia. Bij de balie vertel ik dat wij ons graag willen laten vaccineren, maar geen aanspraak maken op de Seguridad Social. De baliedame kijkt eerst even bedenkelijk. Dan pakt ze onze map met belangrijke papieren aan, en gaat aan de slag.
Ze is duidelijk de baliebaas. Om de haverklap onderbreken collega’s haar werk met hun vragen. Het duurt dus even….
Als ze klaar is, krijgen we een kopie van onze aanmelding. Op welk nummer kunnen ze mij en Jan bellen voor een afspraak? We hebben ieder een Nederlandse telefoon, maar delen samen één Spaans nummer. Oei, dat is lastig. Dat moet ik zelf maar per mail melden bij de afdeling ‘bijzondere gevallen’. Ik herken het mailadres.

Sneltreinvaart

Twee dagen later rinkelt de Spaanse telefoon. Een stemcomputer die vraagt: wilt u gevaccineerd worden? Si, antwoord ik luid en duidelijk. En krijg dan twee opties voor een afspraak. Over een paar dagen al. Dat gaat in sneltreinvaart!
Maar…. voor wie is deze afspraak eigenlijk? Voor Jan? Voor mij? Voor ons beiden? Ik bel het vaccinatie telefoonnummer, maar kom niet verder. Want de stemcomputer – ja alweer – meldt dat hij onze NIE-nummers (identificatienummer voor buitenlanders) niet herkent. Einde gesprek.

Géén idee

Het antwoord komt vijf dagen later, als we ons in een sporthal melden. Ik sta op de vaccinatielijst, maar Jan niet. De afsprakendame krabbelt Jans gegevens op een blaadje. Met de belofte dat ze hem morgenochtend zal aanmelden.
Ik ga alleen in de wachtrij staan. Maar ik weet niet welk vaccin ik krijg. Dat is me niet verteld. De buurvrouw vóór me heeft geen idee. De vrouw vóór haar weet het wel: Pfizer.
Vlak vóór de prik, kom ik langs een tweede bureau, waar een man me vraagt of ik ergens allergisch voor ben. Ook hij vertelt niet welk vaccin ik krijg, maar bevestigt dat het Pfizer is als ik ernaar vraag.

En Jan dan?

Waarom stond Jan niet op de lijst? We bekijken het aanmeldingsformulier van de Centro de Salud. Nu zien we pas dat de baliebaas fouten heeft gemaakt. Toch te vaak gestoord door haar collega’s. Ze heeft bij mij een verkeerde geboortedatum genoteerd. Niet zo handig, maar ik ben wel geprikt. Maar ze heeft bij Jan geen NIE-nummer ingevuld. En dat is wél een ramp. Want zonder NIE-nummer kan geen enkele organisatie je identificeren. Zelfs de supermarkt gebruikt je NIE-nummer voor de klantenkaart. We hopen dat de afsprakendame van de sporthal de misser rechtzet….

Een echt mens

We wachten een paar dagen. Een week. Maar de stemcomputer belt niet. Is de afsprakendame van de sporthal het briefje kwijtgeraakt? Ik bel de vaccinatietelefoon nog maar een keer. Wéér die stemcomputer, die me wéér geen stap verder brengt. We moeten een méns spreken en maken een afspraak op het hoofdkantoor in Oviedo.
Heel toevallig lees ik een dag later dat Asturias die week een inhaalcampagne heeft voor zestigers. Komt dat even goed uit! Jan kan er over drie dagen al terecht.

Prikwinkel

Deze keer is de prikplek in een groot winkelcentrum, in een leeg winkelpand. De poortwachtster is streng. Alleen Jan mag de prikwinkel in. En wat blijkt? Hij staat wéér niet op de lijst. Maar Jan laat zich niet aftroeven. Hij kan aantonen dat hij een afspraak heeft. Deze afsprakendame zet Jan in haar computer op de vaccinatielijst. Daarna een dosis Janssen. In één keer klaar dus.

Even downloaden

Als ik straks ook de volledig gevaccineerd ben, kunnen we makkelijker naar Nederland reizen. Dat komt goed uit want mijn moeder is 10 augustus jarig. Laten we alvast maar eens kijken of we ons coronapaspoort kunnen downloaden. Dat moet geen probleem zijn want we hebben allebei een certificado digital – soort Digid. Bij mij gaat het inderdaad vlekkeloos. En Jan? Die bestaat niet volgens het register van de gezondheidsdienst.

Ze luistert niet

Gelukkig kun je het coronapaspoort ook bij een kantoor van de Asturiaanse overheid ophalen. We maken een afspraak in Avilés en hopen op een wondertje. Want Jan staat niet in het register en heeft geen bewijs van zijn Janssenprik. De nors blikkende de ambtenaar biedt weinig hoop op dat wondertje. Ik geef haar alle papieren en begin uit te leggen waarom Jan niet in het register staat.
De norse ambtenaar luistert niet. Ze typt. Even later ratelt de printer naast haar bureau. Jans coronapaspoort. Toch een wondertje
U had zijn CIP-nummer in moeten vullen, bijt ze me toe.
Maar zover liet het systeem me niet komen… werp ik verontwaardigd tegen. Denkt ze nou dat ik achterlijk ben?
Ik wil verder in discussie, maar Jan remt me af. Kom nou maar. We hebben ons doel bereikt.

Bil aan bil

Mét het coronapaspoort treinen we na een cultureel dagje in Avilés weer naar Pravia. Zo leeg als de boemel vanochtend op de heenweg was, zo vol stroomt deze nu. Vóór, achter en naast ons ploffen jongeren. Bil aan bil op de bank. Met mondkapjes onder de kin en de hoofden dichtbij elkaar. Lachend draaien ze een jointje voor straks op het strand. Ik snap dat ze ongeremd van hun jonge leven willen genieten. Maar ik voel me ook ongemakkelijk. Want in de lokale krant las ik gisteren dat de besmettingscijfers onder jongeren door het dak gaan….

Pauta completa

Het is uitgestorven als ik maandag bij de sporthal kom, voor mijn tweede Pfizer. Alsof heel Asturias al geprikt is. Die kant gaat het wel op: 67 procent heeft de ‘pauta completa’ en is dus volledig gevaccineerd.
In de sporthal zijn er maar twee mensen voor me. Mijn vreemde voor- en achternaam opzoeken in de lijst kost nog de meeste tijd.
Ik voel me knap beroerd na de tweede dosis en zit nog steeds te zweten achter mijn laptop. Máár we hebben ons doel bereikt: een coronapaspoort om makkelijk naar Nederland te kunnen reizen. Als de reisbeperkingen tenminste niet veranderen….