Nog één obstakel

Eind maart kunnen we wel verhuizen. Dat roepen we rond de kerst tegen iedereen in Loro die ernaar vraagt. Het lijkt realistisch. Tenminste, als iedereen een beetje meewerkt…

Hulptroepen

Eind januari komt er hulp uit Nederland ingevlogen. Letterlijk. Met een rechtstreekse vlucht van Amsterdam naar vliegveld Asturias, dat een kwartiertje van Pravia ligt. Arjen had ooit beloofd dat hij ons zou komen helpen. Dat is dus geen loze belofte. Hij komt een paar dagen en werkt dan flink door. Gedreven stort hij zich op de aftimmering van de dakvoet. Moppert wel wat op ons archaïsch materieel, waarmee hij de klus moet klaren. Maar zaagt en schaaft met grote precisie alle blokjes en planken op maat.

Niet goedkoop

Eind januari meldt ook Dani zich op onze bouwplaats. Hij komt de badkamer, toilet en bijkeuken tegelen. Als hij de klus vóór de kerst komt bekijken, waarschuwt hij dat hij niet goedkoop is. Maar hij werkt precies, weten we van onze opzichter Miguel. Daar hebben we graag extra geld voor over. Zeker bij het tegelen.

Terras

Op het terras ligt nog steeds geen dekvloer. Dat is vervelend want er sijpelt regen via het terras in de muren. Onze bescherming van pallets met zeil helpt iets, maar niet genoeg. Opzichter Miguel leurt al weken met deze klus, maar geen bedrijf die een dekvloer komt maken. Daarom vragen we dat aan Dani. Hij parkeert het tegelwerk en organiseert snel materiaal en hulptroepen. Als de pallets van het terras zijn, maakt Dani eerst een waterdichte strook tussen de terrasvloer en de muren. Daarna de dekvloer. Die dekvloer ligt keurig op afschot, zodat de regen nu van het terras af loopt.

Niet op komen dagen

Ik ben een kwartier later, appt Dani als we onderweg zijn naar Loro.
Iemand die meldt dat hij iets later is. We zijn verrast. Dat hebben we hier niet eerder meegemaakt. Zonder bericht niet komen opdagen lijkt eerder de normaalste zaak van de wereld. Dat hoor ik tenminste van veel Spanjaarden hier. Bij ons valt dat gelukkig mee. Daar maakt eigenlijk alleen de stukadoor zich schuldig aan. Maar dat is dan ook geen Asturiaan, maar een Dominicaan.

Rode straal

Na de dekvloer gaat Dani tegelen. Hij werkt heel precies. Goed kijken, nauwgezet meten, tegels uittellen. Nog eens kijken en rekenen. Aan Jan vragen of die het ermee eens is. De muur uitvlakken die de stukadoor niet helemaal recht heeft opgeleverd. De rode laserstraal van zijn waterpasinstrument brandt als dwingend richtsnoer van dit precisiewerk.
Oh jee, er zit een maatafwijking in wat tegels die we hebben bijbesteld. Geduldig corrigeert hij de afwijking. Nee, dit is niet even snel een tegelklus afraffelen.

Metselklusje

Ik heb nog een vraag, begin ik tegen Dani. Jan gaat het gat in de keldermuur dichtmaken. Zou jij daar met je kar stenen en cement voor willen halen?
Jan heeft nooit eerder gemetseld. Dit stukje muur moet degelijk gemetseld worden, want er drukt straks een berg aarde tegenaan. We vinden het lastig om Dani te vragen, zijn agenda is al weken vol geboekt. Gelukkig biedt hij zelf aan om dit metselklusje voor ons te doen. Morgen al…
Wij haasten ons om alle spullen uit de kelder te halen. Het is bijna donker al als we samen de laatste zware bekistingsbalken door het keldergat naar buiten sjouwen. De volgende dag hakt Jan snel het mangat in de berging open, zodat we nog wel de kelder in kunnen.

Geen gebruikelijke plek

Ik heb onze elektricien Geli al ingeseind dat de kelder dicht gaat. Want die moet zijn klus daar nog afmaken. In de kelder zitten namelijk de centraaldozen, van waaruit alle elektradraden naar de stopcontacten lopen. Geen gebruikelijke plek, want ze zitten hier normaal gesproken in de muur. Maar de metselaars van onze aannemer hakten hier vorig jaar zo lomp gaten voor, dat Jan hen verbood om daarmee door te gaan. Samen met Geli hebben Jan en Miguel toen besloten om de centraaldozen tegen het plafond in de kelder te plaatsen.

Een ongeluk?

Als we ’s ochtends wat later dan normaal in Loro arriveren, horen we geschreeuw. Het geluid komt uit ons huis. Wat is daar aan de hand? Toch geen ongeluk??
Oooh, het zijn de elektriciens van Geli. Ze trekken draden door de elektriciteitsbuizen. Eentje werkt in huis en de ander in de kelder. En hoe communiceer je met elkaar als er een dikke betonvloer tussen zit? Door heel hard te roepen dus. Of vanuit de kelder in de buizen te roepen of blazen…

5.000 duizend liter

In huis zijn alle leidingen voor water en elektra nu op orde. Maar buiten ontbreken de hoofdleidingen nog. Daarvoor moeten we een kraan laten komen, die sleuven graaft. Als de kraan en loodgieter Javi er toch zijn, laten we ook meteen de septictank ingraven en een watertank van 5.000 liter. Daarin vangen we het regenwater van het dak op. Dat kunnen we goed gebruiken in de tuin

Welwillend

Dani, de elektricien, loodgieter en grondverzetter zijn flexibel en welwillend. Als we hen nodig hebben, dan staan ze snel op de bouwplaats. Tenminste, als hun agenda dat toelaat. Die loyaliteit danken we vast aan opzichter Miguel, die al jaren samenwerkt met al deze mannen uit Pravia.
Het kost meer moeite om installatiebedrijf Moris Arroes op de bouwplaats te krijgen. Dit bedrijf zit in Gijon, zestig kilometer verderop. We hebben voor deze installateur gekozen omdat die in Asturias hofleverancier is van het Duitse merk Vaillant. Een kwaliteitskeurmerk, dat we voor de warmtepomp wel belangrijk vinden.

Belofte

In de loop van januari laat ik directeur Aser Moris weten dat we graag zo snel mogelijk de vloerverwarming willen aanzetten. Dat moet gebeuren vóór we linoleum op de vloer kunnen laten leggen. Of ze dus alsjeblieft de warmtepomp kunnen installeren.
Na wat WhatsApps en een paar telefoontjes, heb ik eindelijk contact. En de belofte dat de installateurs volgende week komen. Uiteindelijk arriveren ze pas anderhalve week later.

Dagmenu

De mannen van Moris Arroes zijn een week bezig om de warmtepomp, buffervaten en alle leidingen te installeren. Dat lijkt veel, maar feitelijk werken ze nog geen zes uur per dag. Van hun 9-urige werkdag gaat twee uur op aan reistijd en ook nog een lunchpauze van anderhalf uur. Dan rijden ze op en neer naar Pravia voor het dagmenu in een restaurant. Het middagmaal is hier heilig. Zzp’ers nemen nog wel eens genoegen met een broodje, maar werknemers in loondienst slaan geen warme maaltijd over.
Als de installateurs vrijdags vertrekken, hoeven de elektriciens van het installatiebedrijf alleen de boel nog te komen aansluiten…

Onze held

Dani is onze held. Hij helpt ons nog een paar keer uit de brand met ongeplande klussen. Hij fixeert alle ondergrondse leidingen buiten met beton. Een klus waar wij helemaal niet aan gedacht hadden en die de aannemer normaal gesproken doet. Ook metselt hij een kast voor de elektra- en watermeter. Die moet je hier maken op de grens van je terrein en de openbare weg, zodat het elektrabedrijf en de gemeente de meterstanden kunnen aflezen.

Het grote schuifwerk

Als de kelder dicht zit, bevestigt Jan een waterdichte folie tegen de kelderwand langs het terras. Die zat er al, maar grote stukken zijn door de felle zon kapotgegaan. Daarna komen de grondwerkers weer. Deze keer met hun kraan en een dumper. Eerst storten ze grind naast het huis voor drainage. Daarna begint het grote schuifwerk. De kraan eet hap voor hap de uitgegraven bergen met grond. Ons terrein lijkt ineens een stuk groter. Helaas gaat het woensdagmiddag regenen. En niet zo zuinig ook. Er valt in een etmaal 40 mm. De grond is te nat om de klus af te kunnen maken.

Stevig gesprek

En brandt de vloerverwarming al? Niet dus. De elektriciens van Moris Arroes moeten de warmtepomp nog steeds komen aansluiten. Na een vaag excuus, zwijgt de directeur in alle talen.
Ik heb zijn secretaresse donderdag een indringende mail geschreven.
Jullie houden de voortgang van de bouw op en dat kost ons geld.
Ik maan hen om de warmtepomp na ons bezoek aan Nederland direct te komen aansluiten.
Zo niet, dan rijden we maar eens naar Gijon voor een stevig gesprek…