Pats boem

Jan heeft met zijn auto nog nooit een schrammetje opgelopen. Ook niet door gevaarlijk verkeersgedrag van anderen. Tot een Asturiaanse vrachtwagenchauffeur een vreemde manoeuvre maakt…

Spitsuur

We rijden met de kofferbak vol lege waterflessen naar ons landje. Die vullen we onderweg bij de bron. Het is al bijna 14 uur. En dus spitsuur op de doorgaande weg van Pravia richting Loro. Veel automobilisten haasten zich naar huis. Voor de comida, het belangrijkste maal van de dag.

Alle knipperlichten aan

Wij rijden al een paar kilometer achter een vrachtwagen met een oranje tank. Bij het gehucht Cañedo mindert de auto vaart. Het gevaarte zwenkt uit naar de linker weghelft. Met alle knipperlichten aan. Jan neemt aan dat hij daar gaat stoppen, bij de bushalte en een inham voor wat huizen.
Maar de vrachtwagen stopt niet. Zonder vaart te minderen, zwaait hij bruusk naar rechts…
Dit was het dan…. flitst even door mijn hoofd. Knal. Boem.

Vlam gevat

Het is wit voor mijn ogen. Ik zit met mijn neus in de airbag. Net als Jan. Er komt rook uit. Dat stinkt. De auto uit, maant Jan. Hij is bang dat onze Seat vlam vat. Buiten is de vrachtwagenchauffeur al uit zijn cabine gesprongen en hij spuugt vuur. Coño, briest hij tegen Jan en nog veel meer kwaaie tekst. Maar mijn taalknop Spaans is uitgesprongen door de klap. De vlammende tirade landt niet.

Plichtmatig

Het vuurt tempert als de señor merkt dat we weinig sjoege geven.
Mankeren jullie toch niks? Zijn vraag klinkt eerder plichtmatig dan belangstellend.
We kijken alle drie naar onze gebutste auto. Die ziet er niet best uit. Niet alleen blikschade, maar het linker voorwiel is naar achteren geschoven. Daar kunnen we geen meter meer mee rijden.

Politie erbij

Wat nu? Jan heeft nooit een aanrijding gehad en dus geen enkele ervaring.
De politie moet erbij komen, zeg ik. Ik ben lang geleden wél aangereden. En kreeg toen ook de volle laag van de chauffeur die onze Diane aan diggelen reed.
Wat je wilt, reageert de vrachtwagenchauffeur chagrijnig. Wat je wilt, herhaalt hij. Zelf heeft hij duidelijk weinig trek in de politie. De automobilist die achter ons reed, belt de verkeerspolitie.

Niemand toetert

De vrachtwagen blokkeert de weg. Geen auto kan erlangs. De rij met stilstaande auto’s vóór en achter ons groeit en groeit. Toch toetert of scheldt niemand. Spanjaarden hebben een geduld-gen dat bij de gemiddelde Nederlander onderontwikkeld is.
De mensen van het wegbeheer zijn er al. Ze zijn met vier man uitgerukt en houden het verkeer uit beide richtingen tegen. Hun bezems staan klaar om brokstukken auto bij elkaar te vegen.

Geen Spaanse telefoon

We willen de autoverzekering bellen om te horen wat we moeten doen. Normaal heb ik altijd mijn Nederlandse én onze Spaanse telefoon bij me. Net vandaag ligt de Spaanse thuis. En dus ook alle Spaanse telefoonnummers. Verdorie.
We pakken de verzekeringspapieren erbij. Geen enkel telefoonnummer. Lekker handig, mopper ik.
In zijn mailbox diept Jan het nummer van de tussenpersoon op, bij wie hij de verzekering heeft afgesloten. Ik bel. Een aardige dame wil net uitleggen wat we moeten doen, als de verkeerspolitie arriveert en Jan me nodig heeft als tolk.

Verklaring

De twee agenten van de Guardia Civil Tráfico gaan zorgvuldig te werk. Ze informeren of we niet gewond zijn. Niet plichtmatig, maar belangstellend. Nemen een blaastest af bij de chauffeurs en noteren alle identiteitsgegevens. In hun werkgebied komen ze bijna nooit buitenlanders tegen. Ze zijn verbaasd dat er buitenlanders zijn zoals wij, die liever in Asturias wonen dan aan de oostkust van Spanje.
De agenten maken uitgebreid foto’s van de situatie, zonder omstanders in beeld. En dan neemt één van hen de verklaring van Jan op, die we even later in print ontvangen. Hij noteert alleen de feiten. Over schuld wordt met geen woord gerept.

Aan de comida

De politie heeft de sleepdienst gewaarschuwd en vraagt waar die onze auto naar toe moet brengen. Onze garage in Oviedo, zeg ik. Dat lijkt me de meest logische plek.
Ik heb het mobiele nummer van garagehouder José niet. Dat zit in onze Spaanse telefoon.
Het nummer van de zaak staat gelukkig onderaan ons nummerbord.
José is er niet, hij zit aan de comida, vertelt zijn medewerker. Ik leg uit wat er gebeurd is. Hij twijfelt of zij onze auto kunnen repareren. Of ik straks terug kan bellen…

Op mijn kop

Ik neem weer contact met de tussenpersoon van de autoverzekering. Ik praat haar bij en krijg dan op mijn kop. De verzekeraar moet de sleepdienst inschakelen. Niet de politie. En ze herhaalt dat nog een keer. Ik verlies mijn geduld.
Ja, hallo, hoe moeten wij dat nou weten??? Als de politie tegen ons zegt dat zíj die inschakelen?!
Ik hang op want de sleepdienst arriveert en takelt onze gebutste auto op de vrachtwagen. Op weg naar de garage in Oviedo, zet de chauffeur van de sleepwagen ons in Pravia af. Versuft en hongerig arriveren we thuis. Snel een boterham en dan verder bellen.

Bellen, bellen, bellen

Garagehouder José meldt zich via WhatsApp op de Spaanse telefoon. Hij vraagt om foto’s van de beschadigde auto. En reageert meteen na ontvangst. Hij kan onze auto onmogelijk repareren. Maar hij heeft een adres waar de auto wél naar toe kan.
Ik bel de sleepdienst. Nee mevrouw, ik kan de bestemming niet veranderen. Daar moet de verzekeraar opdracht voor geven. Zucht. Vervelend, maar wel logisch.
Ik toets het nummer van de verzekeraar en krijg een taalkeuze. Deze keer maar Engels. Dat is makkelijker. Helaas, verkeerde keuze. Het duurt meer dan een uur (!!!) voordat ik iemand te spreken krijg.
En dan krijg ik te horen. Het spijt me mevrouw, maar ik kan niemand bereiken op de schadeafdeling. En uw tussenpersoon neemt de telefoon ook niet op.
Ondertussen is onze auto al lang en breed afgeleverd bij de garage van José.

Uitgestorven

De volgende dag zitten we aan de telefoon gekluisterd. We zijn heel wat telefoontjes verder voordat onze Seat naar de voorkeursgarage van de verzekering gaat. Dan hebben wij pas recht op vervangend vervoer. Gelukkig hebben we ons daarvoor laten verzekeren.
Maar de serviceafdeling van de verzekeraar kan pas een huurauto voor ons regelen nadat ik gebeld heb met de schadeafdeling.
Een vrolijk babbelende taxichauffeur brengt ons naar het vliegveld van Asturias. Dat is uitgestorven. Er landen maar twee vliegtuigen per dag, vertelt de medewerker van Sixt, het enige autoverhuurbedrijf dat open is.

Andere garage

Vanaf het vliegveld koersen we direct door naar Oviedo, waar onze Seat in een garage staat te wachten op de schade-expert. Spannend, voor het eerst weer in de auto….
Als we rond 18 uur in het centrum van Oviedo rondrijden, piept de Spaanse telefoon. Een sms van de verzekeraar. Onze auto is aangekomen bij garage S4. Huhh??!!
Vanmiddag vroegen ze Jan toestemming om de Seat te verplaatsen naar een andere garage.
Ik bel S4. Onze Seat is daar inderdaad gebracht. Geen enkel probleem als we spullen uit de auto willen halen. We verleggen de koers en rijden naar S4, een stuk buiten het centrum.

Alle ambulances

S4 zit in een enorme loods. Buiten staan allemaal ambulances geparkeerd. Als we door de reusachtige loodsdeur naar binnengaan, zien we binnen ook alleen maar ambulances. We zijn vast verkeerd…
Iemand die bij een spuitcabine staat, wijst naar het kantoor. Helemaal vóór in de loods. Ga daar maar heen. Als we daar bijna zijn, zien we onze gebutste Seat staan. Vóór een rijtje ambulances. Wij hebben hier alle 250 ambulances van Asturias in onderhoud, legt chef werkplaats Jorge even later uit.

Niet total loss

Wij hopen dat onze Seat niet total loss is. Anders moeten we binnen één jaar voor de tweede keer op zoek naar een andere auto. Goeie tweedehandsauto’s zijn hier schaarser en duurder dan in Nederland, hebben we bij onze zoektocht in september gemerkt.
Van de verzekeraar horen we niks. Helemaal niks. Gelukkig houdt chef werkplaats Jorge ons wél op de hoogte. Bijna een week na het ongeluk komt de schade-expert onze Seat voor de eerste keer inspecteren. Hij vraagt de garage dan om de auto nog iets verder uit te kleden, om alle schade te kunnen zien. Binnenkort komt hij voor de tweede keer.
Jorge denkt dat de verzekeraar opdracht zal geven om de auto te repareren. Wij hopen het…